Al vanaf dat ik een klein jongetje was kwam ik bij de bibliotheek. Altijd op zoek naar dat ene boek wat mij kon boeien. Als het spannend was las ik het in één keer uit en ging weer terug.
Nu moet de regering bezuinigen en in sommige gemeentes raakt dat de organisaties waar we dit eigenlijk helemaal niet willen, muziekscholen en bibliotheken en kleine theaters.
Als je het nieuws leest vliegen de miljarden je om de oren, 100 miljard steun door de EU aan Ierland, Kwikfit wordt overgenomen voor bijna een miljard, miljarden fraude bij het modemerk Dolce en Gabanna, het automerk Opel heeft miljarden staatssteun nodig in Amerika, de Nederlandse regering wil de maximum snelheid op de snelwegen opvoeren, deze actie gaat de belasting betaler miljarden euro's kosten.
Het gezin met de kleine beurs wordt weer de dupe van de bezuinigingen, ongelijkheid ten top als je deze berichten allemaal leest. De bedrijven met grote winstgevendheid worden groter en de zieltogende bedrijven worden opgeslokt door de grote. De verdeeldheid wordt steeds groter en Nederland wordt verder in tweeën gesplitst.
Als de regering wakker gaat worden en bij de miljarden maar een paar procent weg haalt kunnen mijn kinderen en de generaties daarna ook nog blijven lezen. Laten we er voor zorgen dat de cultuurwaarde en scholing van ons en onze kinderen op een hoog niveau blijft, de ontwikkeling van Nederland komt in gevaar bij deze verkeerde bezuinigingen.
Draag je de bibliotheek en cultuur ook een warm hart toe teken de petitie.
http://steundebibliotheek.petities.nl/
zondag 21 november 2010
vrijdag 12 november 2010
Herfstavond in oktober.
Geschreven door Benno Zuidenga.
Het was een regenachtige herfstavond in oktober, de regen druilde de hele avond onafgebroken uit de donkere bewolkte hemel. Fiona liep door een troosteloze buurt in een buitenwijk het was een achtergebleven gebied waar veel zwervers en criminelen een huis hadden. De huizen zagen er grijs en grauw uit en leken zich helemaal aan het regenachtige weer aan te passen. Fiona liep onder een trap van een flatgebouw door op zoek naar een droog plekje, onder de trap stonden de stinkende vuilcontainers van de woonflats. Ze kroop onder een container waar ze droog zat maar nog niet uit de wind, de wind waaide onheilspellend en met koude natte vlagen onder de container door en Fiona rilde van de kou. Ze was moe en wilde slapen, als ze geen betere plek voor de nacht ging vinden zou dit wederom een onrustige en slapeloze nacht worden. Haar vacht was doorweekt en de vlooien sprongen door haar haren, ze had al dagen niets fatsoenlijks te eten gehad de enige plek in de buurt waar ze wel eens iets vond was bij de achterdeur van de plaatselijke snackbar, als ze geluk had zette de eigenaar ook nog wel eens wat buiten voor haar. Ze had al geprobeerd om binnen te komen in de kleine keuken van de snackbar maar de snackbar eigenaar had haar weer buiten gezet. “daar krijg ik problemen mee” had hij gemompeld. Ze was al eens achter hem aangelopen in de hoop bij de man thuis te komen, maar twee straten verderop stapte de man in zijn auto en zonder haar in de gaten te hebben reed hij de straat uit.
Weemoedig dacht Fiona terug aan de tijd dat ze een huis had, de warme kachel, altijd voldoende eten en een lekkere zachte slaapplaats met haar eigen dekentje. Het was op een avond dat er een auto met allemaal vreemde lichten en een vreselijk geluid voor de deur stond, haar mens werd op een bed het huis uitgedragen en ze verdween in de nacht in de auto met veel lawaai en de vreemde lichten. Fiona was alleen achtergebleven in het lege en verlaten huis, haar mens zou zo wel weer terug komen dacht ze. Ze was in slaap gevallen en ze schrok wakker van de voordeur die open gemaakt werd, ze liep vanuit de kamer naar de voordeur maar daar stond niet haar mens, het was wel een mens, het waren er wel vier twee in blauwe pakken en twee in groen gele pakken. Fiona snuffelde even in de lucht en rook onraad die op haar af kwam. Eén van de twee groen gele pakken had een groot net bij zich en kwam direct achter haar aan maar zij was sneller en ze sprong met twee elegante sprongen de trap op naar boven. De twee groen gele pakken kwamen achter haar aan naar boven, Fiona sprintte gelijk naar de slaapkamer met het kleine balkonnetje, in de deur naar het balkon was een speciale deur voor haar gemaakt en via de loopplank trippelde ze het balkon af de koude natte tuin in. De twee groen gele pakken stonden op het balkon haar na te kijken hoe ze verdween in de struiken.
Nu zwierf ze alweer twee weken in de buurt van haar huis, elke keer bezocht ze de tuin waar ze ontsnapte aan de twee gekleurde pakken, maar het bleef donker en verlaten in het huis. Ze begon te twijfelen of ze ooit wel weer terug kon keren naar haar huis. Op een avond durfde ze het aan om de kleine treeplank naar het balkon op te lopen en probeerde de slaapkamer binnen te komen, alleen het deurtje zat stevig gesloten. Zelfs een paar uur op het balkon te hebben gezeten en de hele buurt wakker gemaakt te hebben hielp niets, uit diverse ramen klonken boze mensen en één keer kreeg ze een bloempot naar haar hoofd geslingerd. Ze was na de bloempot maar weer afgedropen.
De regen werd wat minder en Fiona kwam onder de container vandaan haar maag knorde en ze moest op zoek naar eten. Ze liep bij de flat vandaan op weg naar haar bekende plekjes waar nog wel eens iets te eten kon vinden. Het eerste huis was een liefhebber van katten welke een groot katten verblijf in de tuin had, hier stond het deurtje nog wel eens van open en kon ze het eten verorberen wat er stond. Dit keer had ze pech het kleine deurtje was gesloten.
Een paar straten verderop was een huis met een gelijk soort deurtje in de deur als haar mens ook had gehad, hier kon ze misschien wel naar binnen om iets te eten te krijgen.
Ze liep de tuinen door tot ze de goede tuin herkende, ze moest goed oppassen want de buren hadden een vervelend mormel van een hond die haar wel vier tot vijf straten najoeg tot ze veilig was. Voorzichtig naderde ze de tuin, de hond was gelukkig niet aanwezig en ze kon ongestoord de tuin binnenlopen. Haar soortgenoot die hier woonde was ook niet altijd even vriendelijk tegen haar. Ze vond het wel logisch eigenlijk want als haar bak met eten elke keer werd leeg gegeten door een vreemde zou ze ook boos worden. Fiona stak haar kop door het kleine deurtje en keek links en rechts, de kust was veilig het was donker en stil in het huis. Langzaam en behoedzaam sloop ze de keuken in op weg naar de bak met eten van haar soortgenoot. Toen ze bijna bij de bak was aangekomen hoorde ze gekef en het getrippel van kleine pootjes achter zich, ze draaide zich om en zag een mormel van een lelijke hond aankomen het was een honden pup. Deze mensen hadden een hond in huis genomen nou vraag ik je, vrolijk hijgend en keffend kwam het mormeltje op haar afsprinten om te gaan spelen met haar. Hier had ze helemaal geen zin in, toen het honden mormel bij haar was gaf ze de hond een flinke haal met haar scherpe nagels over zijn neus en het beest droop piepend en jankend weer af. Nu moest ze maken dat ze weg kwam want de hond maakte zo’n lawaai en de mens van deze hond zou snel beneden wezen. Snel schoot ze het deurtje weer door en ze sprintte de tuin uit de donkere avond weer in. Ze rende de straten door en kwam weer bij de flat terecht waar ze onder de vuilcontainer wilde kruipen. De honger werd bijna ondragelijk en ze wist dat ze nu snel iets te eten moest hebben. Vlak voordat ze onder de vuilcontainer kroop rook ze iets onweerstaanbaars lekkers en ze liep weer terug, de geur kwam van om de hoek van de flat, eten dacht ze en ze ging achter haar neus aan. Toen ze om de tweede hoek van de flat liep zag ze naast de ingang -waar de mensen naar binnen gingen- een vreemdsoortig rechthoekig ding staan de heerlijke geur kwam hier vandaan. Voorzichtig en wantrouwend liep ze een rondje om het ding ze kon naar binnen kijken het was doorzichtig. Ze zag een schoteltje met voer staan het leek wel een beetje op het spul wat ze ook van haar mens kreeg. Na nog een rondje om het ding te hebben gelopen zag ze dat ze aan de zijkant naar het schoteltje toe kon lopen. Ze vertrouwde het maar niks het ding was koud en nat en er lag ook geen lekker dekentje in waar ze op kon gaan liggen. Maar die geur die van het schoteltje kwam was niet te weerstaan. Voorzichtig zette ze een poot op de rand van het ding het voelde koud en kil net als haar bak waar ze water en voer uit kreeg in haar huis. Voorzichtig liep ze verder haar halve lijfje was nu in het kille ding en ze kwam steeds dichterbij het heerlijke hapje, nog even en haar buik was gevuld. Ze was bijna bij het schoteltje, ze tilde haar poot op voor de laatste stap, ze zette haar poot neer en vervolgens hoorde ze een metaalachtige klap achter zich. Zonder zich nog om het heerlijke hapje te bekommeren draaide ze zich razendsnel om en vervolgens weg te rennen, alleen het ging niet ze kon er niet meer uit ze zat opgesloten. Ze krabbelde met haar poot aan het deurtje van het ding maar het ging niet meer open, ze liep langs het schoteltje met voer naar de andere kant maar ook hier kon ze niet uit. Ten einde raad kroop ze terug naar het midden waar ze uiteindelijk de zachte malse brokjes maar oppeuzelde, het smaakte niet meer zo lekker als dat ze voor het eerst geroken had. Ten einde raad viel ze naast het lege schoteltje in slaap.
De zon kwam op en brak door de wolken heen, de warmte van de zon was zo vroeg in de ochtend nog niet voldoende om de aarde en het plekje waar Fiona lag te verwarmen.
Ze schrok wakker toen er een zware dieselmotor van een auto naast de flat tot stilstand kwam. Er stapten twee mannen uit de auto, mannen in groen gele pakken die had ze wel eens eerder gezien. “kijk Henk die kon de verleiding niet weerstaan ze is er ingelopen, doe jij de auto open dan zal ik de kooi in de auto zetten en brengen we haar gelijk door naar het dierentehuis.” “Moeten we die kat niet eerst even chippen, kunnen we gelijk zien of er een eigenaar bij hoort.”
“Nee dat hoeft niet de eigenaar is bekend, drie weken geleden is de eigenaar met een hartaanval uit haar huis gehaald een paar straten hier vandaan in De Van der Helmstraat geloof ik, ik denk dat deze kat geluk heeft en een nieuwe eigenaar tegemoet kan zien.”
Geschreven door Benno Zuidenga.
Het was een regenachtige herfstavond in oktober, de regen druilde de hele avond onafgebroken uit de donkere bewolkte hemel. Fiona liep door een troosteloze buurt in een buitenwijk het was een achtergebleven gebied waar veel zwervers en criminelen een huis hadden. De huizen zagen er grijs en grauw uit en leken zich helemaal aan het regenachtige weer aan te passen. Fiona liep onder een trap van een flatgebouw door op zoek naar een droog plekje, onder de trap stonden de stinkende vuilcontainers van de woonflats. Ze kroop onder een container waar ze droog zat maar nog niet uit de wind, de wind waaide onheilspellend en met koude natte vlagen onder de container door en Fiona rilde van de kou. Ze was moe en wilde slapen, als ze geen betere plek voor de nacht ging vinden zou dit wederom een onrustige en slapeloze nacht worden. Haar vacht was doorweekt en de vlooien sprongen door haar haren, ze had al dagen niets fatsoenlijks te eten gehad de enige plek in de buurt waar ze wel eens iets vond was bij de achterdeur van de plaatselijke snackbar, als ze geluk had zette de eigenaar ook nog wel eens wat buiten voor haar. Ze had al geprobeerd om binnen te komen in de kleine keuken van de snackbar maar de snackbar eigenaar had haar weer buiten gezet. “daar krijg ik problemen mee” had hij gemompeld. Ze was al eens achter hem aangelopen in de hoop bij de man thuis te komen, maar twee straten verderop stapte de man in zijn auto en zonder haar in de gaten te hebben reed hij de straat uit.
Weemoedig dacht Fiona terug aan de tijd dat ze een huis had, de warme kachel, altijd voldoende eten en een lekkere zachte slaapplaats met haar eigen dekentje. Het was op een avond dat er een auto met allemaal vreemde lichten en een vreselijk geluid voor de deur stond, haar mens werd op een bed het huis uitgedragen en ze verdween in de nacht in de auto met veel lawaai en de vreemde lichten. Fiona was alleen achtergebleven in het lege en verlaten huis, haar mens zou zo wel weer terug komen dacht ze. Ze was in slaap gevallen en ze schrok wakker van de voordeur die open gemaakt werd, ze liep vanuit de kamer naar de voordeur maar daar stond niet haar mens, het was wel een mens, het waren er wel vier twee in blauwe pakken en twee in groen gele pakken. Fiona snuffelde even in de lucht en rook onraad die op haar af kwam. Eén van de twee groen gele pakken had een groot net bij zich en kwam direct achter haar aan maar zij was sneller en ze sprong met twee elegante sprongen de trap op naar boven. De twee groen gele pakken kwamen achter haar aan naar boven, Fiona sprintte gelijk naar de slaapkamer met het kleine balkonnetje, in de deur naar het balkon was een speciale deur voor haar gemaakt en via de loopplank trippelde ze het balkon af de koude natte tuin in. De twee groen gele pakken stonden op het balkon haar na te kijken hoe ze verdween in de struiken.
Nu zwierf ze alweer twee weken in de buurt van haar huis, elke keer bezocht ze de tuin waar ze ontsnapte aan de twee gekleurde pakken, maar het bleef donker en verlaten in het huis. Ze begon te twijfelen of ze ooit wel weer terug kon keren naar haar huis. Op een avond durfde ze het aan om de kleine treeplank naar het balkon op te lopen en probeerde de slaapkamer binnen te komen, alleen het deurtje zat stevig gesloten. Zelfs een paar uur op het balkon te hebben gezeten en de hele buurt wakker gemaakt te hebben hielp niets, uit diverse ramen klonken boze mensen en één keer kreeg ze een bloempot naar haar hoofd geslingerd. Ze was na de bloempot maar weer afgedropen.
De regen werd wat minder en Fiona kwam onder de container vandaan haar maag knorde en ze moest op zoek naar eten. Ze liep bij de flat vandaan op weg naar haar bekende plekjes waar nog wel eens iets te eten kon vinden. Het eerste huis was een liefhebber van katten welke een groot katten verblijf in de tuin had, hier stond het deurtje nog wel eens van open en kon ze het eten verorberen wat er stond. Dit keer had ze pech het kleine deurtje was gesloten.
Een paar straten verderop was een huis met een gelijk soort deurtje in de deur als haar mens ook had gehad, hier kon ze misschien wel naar binnen om iets te eten te krijgen.
Ze liep de tuinen door tot ze de goede tuin herkende, ze moest goed oppassen want de buren hadden een vervelend mormel van een hond die haar wel vier tot vijf straten najoeg tot ze veilig was. Voorzichtig naderde ze de tuin, de hond was gelukkig niet aanwezig en ze kon ongestoord de tuin binnenlopen. Haar soortgenoot die hier woonde was ook niet altijd even vriendelijk tegen haar. Ze vond het wel logisch eigenlijk want als haar bak met eten elke keer werd leeg gegeten door een vreemde zou ze ook boos worden. Fiona stak haar kop door het kleine deurtje en keek links en rechts, de kust was veilig het was donker en stil in het huis. Langzaam en behoedzaam sloop ze de keuken in op weg naar de bak met eten van haar soortgenoot. Toen ze bijna bij de bak was aangekomen hoorde ze gekef en het getrippel van kleine pootjes achter zich, ze draaide zich om en zag een mormel van een lelijke hond aankomen het was een honden pup. Deze mensen hadden een hond in huis genomen nou vraag ik je, vrolijk hijgend en keffend kwam het mormeltje op haar afsprinten om te gaan spelen met haar. Hier had ze helemaal geen zin in, toen het honden mormel bij haar was gaf ze de hond een flinke haal met haar scherpe nagels over zijn neus en het beest droop piepend en jankend weer af. Nu moest ze maken dat ze weg kwam want de hond maakte zo’n lawaai en de mens van deze hond zou snel beneden wezen. Snel schoot ze het deurtje weer door en ze sprintte de tuin uit de donkere avond weer in. Ze rende de straten door en kwam weer bij de flat terecht waar ze onder de vuilcontainer wilde kruipen. De honger werd bijna ondragelijk en ze wist dat ze nu snel iets te eten moest hebben. Vlak voordat ze onder de vuilcontainer kroop rook ze iets onweerstaanbaars lekkers en ze liep weer terug, de geur kwam van om de hoek van de flat, eten dacht ze en ze ging achter haar neus aan. Toen ze om de tweede hoek van de flat liep zag ze naast de ingang -waar de mensen naar binnen gingen- een vreemdsoortig rechthoekig ding staan de heerlijke geur kwam hier vandaan. Voorzichtig en wantrouwend liep ze een rondje om het ding ze kon naar binnen kijken het was doorzichtig. Ze zag een schoteltje met voer staan het leek wel een beetje op het spul wat ze ook van haar mens kreeg. Na nog een rondje om het ding te hebben gelopen zag ze dat ze aan de zijkant naar het schoteltje toe kon lopen. Ze vertrouwde het maar niks het ding was koud en nat en er lag ook geen lekker dekentje in waar ze op kon gaan liggen. Maar die geur die van het schoteltje kwam was niet te weerstaan. Voorzichtig zette ze een poot op de rand van het ding het voelde koud en kil net als haar bak waar ze water en voer uit kreeg in haar huis. Voorzichtig liep ze verder haar halve lijfje was nu in het kille ding en ze kwam steeds dichterbij het heerlijke hapje, nog even en haar buik was gevuld. Ze was bijna bij het schoteltje, ze tilde haar poot op voor de laatste stap, ze zette haar poot neer en vervolgens hoorde ze een metaalachtige klap achter zich. Zonder zich nog om het heerlijke hapje te bekommeren draaide ze zich razendsnel om en vervolgens weg te rennen, alleen het ging niet ze kon er niet meer uit ze zat opgesloten. Ze krabbelde met haar poot aan het deurtje van het ding maar het ging niet meer open, ze liep langs het schoteltje met voer naar de andere kant maar ook hier kon ze niet uit. Ten einde raad kroop ze terug naar het midden waar ze uiteindelijk de zachte malse brokjes maar oppeuzelde, het smaakte niet meer zo lekker als dat ze voor het eerst geroken had. Ten einde raad viel ze naast het lege schoteltje in slaap.
De zon kwam op en brak door de wolken heen, de warmte van de zon was zo vroeg in de ochtend nog niet voldoende om de aarde en het plekje waar Fiona lag te verwarmen.
Ze schrok wakker toen er een zware dieselmotor van een auto naast de flat tot stilstand kwam. Er stapten twee mannen uit de auto, mannen in groen gele pakken die had ze wel eens eerder gezien. “kijk Henk die kon de verleiding niet weerstaan ze is er ingelopen, doe jij de auto open dan zal ik de kooi in de auto zetten en brengen we haar gelijk door naar het dierentehuis.” “Moeten we die kat niet eerst even chippen, kunnen we gelijk zien of er een eigenaar bij hoort.”
“Nee dat hoeft niet de eigenaar is bekend, drie weken geleden is de eigenaar met een hartaanval uit haar huis gehaald een paar straten hier vandaan in De Van der Helmstraat geloof ik, ik denk dat deze kat geluk heeft en een nieuwe eigenaar tegemoet kan zien.”
vrijdag 12 maart 2010
Glossy boerenland
Ik heb respect voor de boeren en tuinders, dit zijn toch de mensen die hard werken voor hun bestaan. Zij zorgen voor export goederen en voorzien onder andere Nederland van zuivel, vlees en ander voedsel. Ik geloof ook dat er wel meer mensen zijn in Nederland die respect hebben voor deze boeren en tuinders.
De bijbehorende ministers en kamerleden van het ministerie van landbouw zijn hier ook credit aan en zorgen toch voor de nodige subsidies. Wat ik dan toch weer jammer vind is dat van ons belasting geld een 'personality Glossy' gemaakt moeten worden. Het is maar 50 eurocent per Nederlander maar toch. Mevrouw Gerda Terburg zal toch iets anders moeten bedenken wat haar populair moet maken onder de Nederlanders. Om je ministerie te promoten kan je dat beter niet vlak voor verkiezingstijd doen, deze actie van Gerda kan nog wel eens tegendraads werken en pleit niet voor haar.
Op onderstaand URL adres kan je de Gerda inkijken, mag u mij vertellen na het zien van de foto's van Mevrouw Terburg of dit blad voor haar ego is of om de Libelle lezeressen te informeren over land en tuinbouw natuur en voedselkwaliteit. Volgens mij is dit toch gewoon een verkiezings stunt en een ego streler voor Gerda. Ik was dan ook erg blij met het nieuws van Bos van vandaag hiermee valt onze Gerda gelukkig weer in de vergetelheid. De Cohen en Bos stunt van vandaag overschaduwen deze hele actie van Terburg.
Laat wij maar trots zijn op onze hardwerkende boeren en tuinders, de ministers gewoon hun werk doen waarvoor ze betaald worden, en met wat meer verstand onze belasting centen uitgeven.
tot schrijfs.
dinsdag 2 maart 2010
Move like Michael Jackson.
Stel je eens voor dat er een familielid van jou komt te overlijden, je broer bijvoorbeeld. Dit zorgt voor veel verdriet en je gewone leventje komt op zijn kop te staan. De dood van Michael Jackson heeft veel meer mensen verdriet gedaan als alleen zijn familie. Uiteraard heel veel fans en veel vrienden en kennissen van hem. Ook zijn vele familie leden waren erg verdrietig over zijn overlijden. De kranten stonden vol en de televisie en andere media raakten en raken er maar niet over uitgepraat.
25 juni 2009 komt het nieuws over Nederland en de rest van de wereld heen, veel mensen kunnen het niet geloven. We zijn inmiddels negen maanden verder en nog steeds zijn er actuele programma's op de televisie over de dood van deze artiest. Ik heb de programma's over Michael Jackson niet precies geteld maar volgens mij zijn er twee programma's om de beste look a like Michael Jackson te vinden. Op zich is dit nog niet zo heel erg, maar als ik dan zie dat het ene moment zijn broers huilend voor de televisie zijn en twee programma's verderop met een 'big smile' een programma aankondigen om maar toch vooral te kijken naar "move like Michael Jackson". Hebben deze mensen helemaal geen gevoel in hun lichaam. Het lijkt me toch erg moeilijk om met een grote lach op je gezicht een programma aan te kondigen waar bij er grof geld wordt verdient aan je overleden broer. Deze mensen nemen het spreekwoord 'de een zijn dood de ander zijn brood' wel erg serieus.
Het wachten is nu op de Jopies van de Ende en de andere musical producers om de eerste programma's te starten "op zoek naar Michael Jackson". Kunnen in de kerst dagen van 2010 de theaters weer vol lopen om de musical 'The live of Michael Jackson' te gaan zien.
Naar mijn bescheiden mening hebben er wat teveel mensen financiële voordelen bij de dood van deze toch wel grote artiest. De film over het grote concert wat hij zou gaan geven was erg snel na zijn dood al in de bioscopen, leuke reclame campagne eraan, vermelden dat de film maar twee weken te zien is... dit alles resulteerde in vele bioscoop bezoekers over de hele wereld.
Zelfs na zijn dood wordt deze man -die volgens mij zijn hele leven al achtervolgt is- nog steeds achtervolgt.
Michael Jackson R.I.P.
dinsdag 23 februari 2010
Weer een nieuw woord voor de dikke van Dale.
Na de woorden Twitteren en Swaffelen uit respectievelijk de jaren 2008 en 2009, is er weer een nieuw woord geïntroduceerd een goede kandidaat voor het woordenboek voor het nieuwe jaar.
Infobesitas hoorde ik voor het eerst vandaag op radio 1, zo nieuwsgierig als ik ben toch even op gegoogled en ja hoor informatie genoeg, bijna 14.000 hits op de zoeksite. We kennen allemaal obesitas uiteraard, mensen die lijden onder een te zwaar lichaams gewicht door meestal te veel voeding, met een slechte gezondheid als gevolg. Infobesitas is een nieuwe ziekte welke wil zeggen een informatie-overvloed die mensen zichzelf toedienen. Ook u hoort op radio en TV wel de reclame van de telecom en internet aanbieders. Met verschillende slogans moeten zij jong en oud verleiden tot het kopen van telefoons en mini computers welke de mogelijkheid geven tot het verkrijgen van informatie zoveel we willen. 24 uur per dag kunnen we op internet, zijn we in contact met elkaar via SMS of Twitteren. Op de computer thuis is de hele wereld beschikbaar voor ons.
Toen ik 17 jaar was ben ik mijn werkzame leven begonnen op de zeevaart, alle oceanen bevaren en de hele wereld gezien van noord tot zuid. Als ik weg ging voor een reis van gemiddeld zes maanden was het contact met het thuisfront het schrijven en versturen van een handgeschreven brief. Als de haven in aantocht was en de post was gearriveerd was het altijd weer spannend hoeveel en of er wel post voor jou was. Als je geld wilde uitgeven kon je bij de marconist een telex of een telegram versturen. Als ik jarig was kreeg ik trouw een telegram van het thuisfront met daarin de gelukwensen. Ik kan mij daarom die tijd niet voorstellen dat ik een e-mail naar mijn huidige vrouw zou kunnen schrijven of een SMS versturen met mijn mobieltje. De huidige generatie mensen hebben facebook, hyves , hotmail en twitter om met elkaar in contact te zijn, zelfs een kerstkaart via de email is ons niet vreemd.
Hier ligt nu net de oorzaak van deze nieuwe ziekte Infobesitas, een overvloed aan informatie berichten en communicatie overspoeld ons. Ook is het een trend van de moderne tijd om overal een account te hebben en er maar bij te moeten horen. Mensen en vooral jonge mensen zijn bang dat ze er niet meer bij horen zonder de juiste informatie en hierdoor dingen missen.
Deze overvloed van informatie heeft ook een aantal kwalijke gevolgen, kinderen blijven te lang achter de computer zitten krijgen snel RSI door het gebruik van mobieltjes en de computer. Slaapgebrek en vermoeidheid uiten zich weer in leer problemen. Zelf als ouders zijn we er ook schuldig aan want zelf betrap ik me er wel eens op dat het toch wel makkelijk is om even naar boven te bellen omdat het eten op tafel staat. Soms verlang ik nog wel eens terug aan de tijd dat ik een brief moest schrijven, ouderwets velletje papier, postzegel en schrijven maar.
Mexicaanse griep kunnen we vergeten Infobesitas is de nieuwe ziekte of is het gewoon een trend die bij de nieuwe digitale wereld hoort waar we in leven. Tijdens het schrijven van dit blog zit ik me te bedenken dat ik er zelf ook aan mee doe, want uiteraard hoop ik dat veel mensen dit blog lezen.
Tot schrijfs 'old style' of 'new style' mij maakt het niet zoveel uit.
zaterdag 20 februari 2010
Crisis.
We hebben de ene crisis nauwelijks achter de rug of de andere is alweer actueel. U begrijpt waar ik het over heb 'kabinetscrisis'. Meneer Bos en meneer Balkenende kruisen de degens, wat nu uitgemond is in een val van het kabinet. Inzet het wel of niet stopzetten van de vredesmissie in Uruzgan, Wouter Bos houd de rug recht en blijft nee zeggen tegen de missie in Afghanistan, en Balkenende wil het maar steeds meer geld laten kosten. Want zo is het ook nog eens een keer het zijn de centen van de Nederlandse burger die daar heen gaan.
Ik neem mijn petje af voor Bos het werd tijd dat iemand achter de beloftes ging staan van het kabinet, ik kan me nog herinneren dat het vorig jaar ook al gezegd was 'dit is de laatste vredesmissie' maar zo snel de VS of de NAVO weer om militairen komt vragen vliegt Balkenende weer als een hondje alle kanten op. Eigenlijk lijkt me dit toch ook wel een slimme zet van minister Wouter Bos want misschien gaat hem dit nog wel kiezers opleveren in de aankomende Gemeenteverkiezingen, echt verkeerd zal het de PVDA in ieders geval niet doen.
Degene die nog veel vertrouwen had in onze gevallen regerings leiders moet even terug in de tijd. Voor wie een beetje tellen kan is dit al het vierde voortijdig gevallen kabinet van Meneer Balkenende ik vind het niet meer geloofwaardig over komen allemaal en het zou dan nu aan Wouter Bos liggen, dat vind ik wel erg makkelijk allemaal. Volgens mij moet Nederland blij zijn dat er iemand ruggengraat toont daar in Den Haag. Nu zijn wij weer aan de beurt als burgers, nieuwe verkiezingen, nieuwe mogelijkheden en nieuwe kansen.
PVV leider Meneer Wilders is natuurlijk helemaal blij die ruikt ook meer stemmen en een betere plek in Den haag.
PVV leider Meneer Wilders is natuurlijk helemaal blij die ruikt ook meer stemmen en een betere plek in Den haag.
Er is eigenlijk nu nog maar één ding waar je bang voor kan zijn en dat is dat we een Balkenende V krijgen, ik ben nieuwsgierig of de Nederlandse burger dit nog aan kan. Sinds 2002 proberen ze het nu maar er is nog niet één kabinet die de regerings termijn heeft uitgezeten. Veel vertrouwen voor de toekomst geeft deze hele crisis ook niet want je weet niet meer wie de waarheid spreekt en wie wel. Alle politieke leiders maken elkaar uit voor leugenaar, en daar moeten wij het dan maar mee doen, wie moet je nog geloven.
Balkenende had mijn respect en vertrouwen gekregen als hij was opgestaan en tegen Anders Fogh Rasmussen had verteld dat hij de Nederlandse burger iets beloofd had over het beëindigen van de missie.
zaterdag 13 februari 2010
Sexy bomen.
Ik kreeg klachten betreffende de stukken die ik op mijn blog schrijf. Het zou allemaal wat te ingewikkeld zijn, moeilijke zinnen die niet te begrijpen zijn, ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Zinnen in elfde eeuws Nederlands zijn ook niet makkelijk natuurlijk en misschien wat saai. Met dit blog wil ik proberen om alles even wat luchtiger maken.
Er zijn mensen in deze wereld die zoeken hun heil in bomen, er zijn er die praten tegen bomen en knuffelen er ook mee, volgens mij hadden we er ook een paar in het Koninklijk huis zitten die hun frustraties niet bij hun kerel kwijt konden en dat bij bomen wel kwijt konden. Bomen zijn eigenlijk ook wel mooi en interessant, als je er bij nadenkt dat bomen ouder kunnen worden als mensen en ons dingen zouden kunnen vertellen over wat ze in hun lange leven hebben meegemaakt, dan moeten we eigenlijk wat meer respect hebben voor bomen.
In Amerika hebben ze dat niet, hier maken ze er helemaal een potje van en maken ze zelfs ruzie over bomen. De boom waar het om gaat staat in een tuin in Tempe in de staat Florida, de eigenaar van de boom heeft deze omgetoverd in een enorme fallus. De bewerker van de dode boom heeft officieel een waarschuwing gekregen en moet de fallusboom weghalen.
Nee dan in Singapore het land waar veel sex schandalen vandaan komen, hier heeft een condoom fabrikant een voormalig Miss Singapore gevraagd om reclame clips te gaan maken.
De overijverige Miss Singapore dacht dit ook wel op eigen houtje te kunnen en had zonder medeweten van de condoom fabrikant een clip op you tube gemaakt. De clip is bedoeld als voorlichting voor het juiste gebruik van een condoom. Deze Miss lukt dit niet helemaal want alles wat er fout kan gaan gaat hier fout. Ik denk dat je snel zwanger bent als je de lessen van deze Miss Singapore ter harte neemt.
Het poseren in Amerika met "bikini babes" voor tijdschriften lukt ook niet helemaal. Een aantal foto's welke gemaakt waren voor Sports Illustrated kwamen ook niet door de redactie vergadering. Sports Illustrated had een sessie gemaakt met een bikini babe bij een gevechtsvliegtuig uit de tweede wereldoorlog. Het probleem was alleen dat er een aantal hakenkruisen te zien zijn op de foto. Dit ging de eindredacteur van het blad te ver een heeft de foto's uit het blad gehaald.
Een vrouw in het Engelse Manchester heeft de naam stilletohakken ook wat te letterlijk genomen. Toen zij en haar vriend na een avondje stappen in de taxi naar huis reden en ruzie kregen ramde de Engelse haar naaldhak in het achterhoofd van haar vriend. In een gespecialiseerd ziekenhuis in Leeds kon de man geopereerd worden aan zijn verwondingen.
Voor de vrouwen zou ik willen zeggen 'kijk uit met bomen' voor de mannen; 'pas op voor sexy vrouwen met naaldhakken'.
En de vrouwen die het zinnetje "alle vogels hebben een nestje gemaakt behalve jij en ik"...
niet begrijpen wil ik nog wel eens een boompje opzetten.
Respect voor de bomen en tot schrijfs.
woensdag 10 februari 2010
kamervragen
Je hoeft maar naar het nieuws te kijken of te luisteren en je hoort het weer, de kamervragen aan de regering. Ik heb er eens een paar opgezocht en gelezen en was eigenlijk nieuwsgierig of deze vragen ook beantwoord worden. Er worden zelfs kamervragen gesteld over het feit of het televisie programma op zoek naar Mary Poppins wel op de publieke televisie thuishoort. Ik dacht toch dat de tweede kamer en de regering wel wat belangrijkere dingen hadden dan elkaar hier mee lastig te vallen. Dit zijn de vragen die van Dijk en Gerkens van de SP hebben gesteld aan de regering:
1
Wat is uw oordeel over het
programma «Op zoek naar Mary
Poppins» van de AVRO, waarbij
kijkers werden opgeroepen om voor
60 cent per sms te stemmen op de
kandidaten?
2
Is het toegestaan dat de publieke
omroep bij kijkers inkomsten
genereert via sms-diensten? Zo ja,
onder welke voorwaarden?
3
Is er winst gemaakt met de
sms-actie? Kunt u uiteenzetten wat er
met de inkomsten van de sms-actie
gebeurt? Welk bedrag is in totaal
gemoeid met de sms-actie?
4
Is dit programma volledig volgens de
regels van de Mediawet, de publieke
omroep en het Commissariaat voor
de Media gemaakt? Kunt u uw
antwoord toelichten?
5
Is de tv-promotie voor de musical van
Mary Poppins volledig in
overeenstemming met de
voorschriften? Wat zijn precies de
voorschriften?
6
Wat is in het algemeen uw oordeel
over commerciële producties (zoals
musicals van Joop van den Ende) die
bij de publieke omroep worden
gepromoot? Deelt u de mening dat de
publieke omroep allereerst publieke
programma’s dient te maken, zonder
winstoogmerk?
Hebben deze mannen nou helemaal niks anders te doen dan ons belasting geld te verspillen met dit soort onzin. Joop van den Ende voelde zich ook nog beledigd en was verdrietig over de vragen van de SP, zijn weerwoord in deze is dan ook dat hij expres de publieke omroep heeft gekozen omdat deze juist kunst en cultuur moeten bieden op de televisie, en ja de elf miljoen die voor geïnvesteerd is moet ook terug verdiend worden, net of wij medelijden zouden moeten hebben als meneer van den Ende de verkeerde investering gedaan zou hebben.
Neem nou de kamervragen die gesteld zijn over de vrijwillige levens beëindiging van Mevrouw Moek Heringa, daar heb je een interessante discussie opgestart binnen de regering. Mevrouw Moek Heringa heeft met behulp van haar zoon zelfstandig een einde gemaakt aan haar "voltooide leven", lichamelijk was ze nog helemaal goed in orde maar zoals ze zelf zei was haar leven ten einde. Huisarts en de NVVE kon niks voor haar doen dus besluit haar zoon Albert Heringa zijn moeder te helpen. Maandag is de documentaire op de televisie geweest bij Netwerk, deze heeft veel stof doen opwaaien en de discussie weer flink opnieuw opgelaaid. Ik ben erg nieuwsgierig naar de antwoorden die op deze vragen komen, als ze al komen!
Ik hoop in ieders geval dat door deze documentaire en de vrijwillige dood van Mevrouw Heringa de deur wijd open gaat voor mensen die vrijwillig een einde aan hun leven willen maken.
Ik wil niet zeggen dat het helemaal verspilde moeite is om die vragen te stellen aan de regering, maar zou het toch niet zo zijn dat de antwoorden toch dusdanig worden opgesteld dat de regering de hete adem van de vragenstellers weer even uit de nek vandaan hebben en de antwoorden op de kamervragen weer nieuwe vragen uitlokken en we dan voor we het weten in een cirkeltje bezig zijn met elkaar aan het werk te houden, dit net zo lang tot dat de meest opzienbarende schandalen en voorvallen in de doofpot verdwijnen.
De Nederlandse musicals die in Nederland geproduceerd en vertoond worden liggen onder vuur, dit zou te wijten zijn aan het feit dat de kwaliteit minder wordt en alle musicals als een eenheidsworst de revue passeren en het vaker alleen maar spektakel is in plaats van goede zang met een mooi verhaal. Het ene televisie programma op zoek naar... een musical ster is nog niet afgelopen of de musical is al in de theaters. Volgens mij worden we behoorlijk in de maling genomen door meneer van de Ende en al die andere musical producers. Misschien kan de SP hier ook nog wat vragen aan weiden aan de regering.
En als laatste, mochten we vergeten zijn wat er de afgelopen jaren gebeurd is luister en kijk dan nog maar eens naar deze clip van Lange Frans en Baas B en vertel mij dan maar.
Blijf vragen en je verbazen tot schrijfs.
zondag 7 februari 2010
Hebban olla vogalan nestas higonan Hinase hic ande tua?
Huh... ? Ja dat had ik ook de eerste keer dat ik dit zinnetje las. Latijns vermoedde ik, er gaan ook theorieën dat het Grieks zou zijn maar dat is het dus niet. Het is een Nederlandse zin, als je goed kijkt en langzaam leest zie je er Nederlandse woorden in terug; Hebban (Hebben), olla (alle) vogalan (vogels). De geleerden hebben er nog steeds discussie over wat er precies staat en of het wel Nederlands is. Tegenwoordig staat deze zin omschreven als de allereerste echte Nederlandse zin.
Tegenwoordig kopen we heel makkelijk een boek soms al voor een paar euro, de kosten om een boek te maken zijn tegenwoordig zo laag dat iedereen een boek kan kopen, in de veertiende eeuw was de prijs van een boek gelijk aan het salaris van twee weken van een hoge ambtenaar.
Boeken maken in de Middeleeuwen was een heel ander verhaal, laat staan een boek kopen dit was alleen weg gelegd voor de allerrijksten en bibliotheken, zo had de bibliotheek van Parijs in de dertiende eeuw minder dan duizend boeken tegenwoordig heeft de bibliotheek van de Leidse Universiteit er meer dan drie miljoen.
De boeken waren zo duur omdat ze met de hand geschreven moesten worden, hier komt ook het woord handschrift vandaan. Door deze manier van boeken produceren was ieder boek een uniek exemplaar. De boeken werden hoofdzakelijk in kloosters gemaakt in het zogenaamde scriptorium. Later verschenen er ook boekateliers waar kopiisten handschriften maakten, noem ze voor het gemak maar de Middeleeuwse kopieer machines. Deze kopiisten hadden potjes inkt, reserve veren en mesjes om zich heen. Het zogenaamde pennenmes had iedere kopiist altijd bij de hand dit om de veer waarmee hij schreef opnieuw scherp te maken. Nadat een kopiist zijn schrijfveer had bijgesneden probeerde deze altijd de nieuwe punt uit of deze goed schreef, deze zin die werd opgeschreven was dan iets wat als eerste bij de kopiist op kwam.
Dit was nu precies wat een elfde eeuws monnik deed toen hij een boek aan het kopiëren was, hij schreef een eerste regel op en die luidde "Hebban olla vogalan nestas higonan Hinase hic ande tua?" vertaald in hedendaags Nederlands wil dit zeggen "Alle vogels zijn met hun nesten begonnen behalve jij en ik, waar wachtten we nog op". Deze tekst komt hoogstwaarschijnlijk uit vrouwenliederen uit Spanje. Deze liederen of strofen waren vaak monologen die handelden over liefdesrelaties. Mediëvisten hebben van die tijd meer teksten gevonden met een zelfde strekking als onze vogeltjes zoals; "Mijn liefje je bent mijn buur, je huis staat naast het mijne en toch vermijd je me?" of "Mooie dageraad, zeg me waar kom je vandaan"? en "Waarom bemin je een ander en mij niet?" Vrouwen hadden het niet makkelijk in de vroege middeleeuwen.
Critici zeggen nu; was deze eerste regel uit een vrouwenlied nu alleen maar een probeersel van een elfde eeuwse monnik of toch een eerste regel van een minnedicht uit deze tijd. Als we het aan Gerrit Komrij vragen krijg je als antwoord dat het toch een zin is uit de allereerste proza, hij besteed hier zelfs een heel hoofdstuk aan in zijn boek in liefde bloeyende.
In mijn zoektocht over het internet omtrent de waarheid achter dit elfde eeuwse zinnetje kwam ik teksten tegen over nog vroegere Latijns/Nederlandse zinnen. Hier zegt men van dat deze officieel de eerste Nederlands zinnen zijn omdat ze uit de achtste eeuw komen. Eigenlijk vindt ik dat we nu wel weer genoeg middeleeuws Nederlands hebben gehad en we hier nog maar eens naar moeten kijken in een later weblog.
Blijf vogelen en uitvogelen en tot schrijfs.
woensdag 3 februari 2010
Teveel geld.
Het zal menig mens heel vreemd in de oren klinken bij het zien van de titel van dit Blog, maar toch staat het internet er vol mee met deze twee woorden.
Ik werd dan ook een klein beetje wrevelig toen ik las dat Artsen zonder Grenzen een stop zetten op campagnes om geld in te zamelen voor Haïti. Wat blijkt nu; de advertenties die Artsen zonder Grenzen nu geplaatst hebben en alle aandacht en giften die er gegeven zijn hebben zoveel geld gegenereerd dat de hulporganisatie nu niet meer weet wat ze met het overtollige geld moeten doen. Het zou betekenen dat ze alle gulle gevers moeten bellen en vragen of er iets anders met hun geld gedaan mag worden, nou vraag ik je? Het lijkt wel de omgekeerde wereld. Artsen zonder grenzen geeft aan niet te weten of er op dit moment geld genoeg is voor Haïti.
Krijgen ze geld, is het teveel.
De scholen kampen ook al met een soort gelijk probleem, zij krijgen de subsidies voor investeringen in de scholen niet op. Eén op de tien schoolbesturen houdt meer dan tien procent van hun lopende begroting over. En wij als ouders maar schoolgeld verhogingen betalen en zogenaamde "rugzakjes" met veel moeite aanvragen als ons kind wat extra begeleiding nodig heeft. Het blijkt dat gemiddeld vijftig procent van de scholen teveel geld achterhoud dat makkelijk in het onderwijs geïnvesteerd kan worden.
Ik heb net zelf even naar mijn saldo op de bank gekeken en toen werd ik al niet zo blij, maar als ik dan lees dat software gigant Microsoft voor het eerst dividend moet uitkeren aan zijn aandeelhouders omdat ze teveel geld in kas hebben vraag ik me toch weer even af wat ik verkeerd doe. Het bedrijf heeft 43 miljard euro in kas, dit is meer dan het bedrijf kan investeren. De grootste aandeelhouder mister Gates himself strijkt per jaar honderd miljoen euro op aan dividend. Bill Gates is nog steeds de rijkste man van Amerika volgens de Forbes lijst heeft hij een privé vermogen van 53 miljard dollar. Nu weet ik waarom Artsen zonder Grenzen in de problemen zitten... misschien heeft hij wel een schenking gedaan aan Artsen met rekeningen zonder Grenzen !
Wat zijn wij dan eigenlijk een bekrompen landje als ik lees dat de Gemeente Den haag voor 1.6 miljoen euro aan kerstpakketten heeft uitgegeven en niet eens iedere minima in Den Haag zijn kerst pakket komt ophalen. Uiteindelijk hebben maar 37.500 mensen het pakket ontvangen. De minimawethouder van Kool van Den Haag heeft zelfs een week lang een koeriersdienst moeten laten rijden om alle kerstpakketten af te leveren bij de wat minder bedeelde mensen. Nou vraag ik je; hoe slecht hebben we het nou in Nederland als de allerarmsten niet eens hun kerstpakket komen halen, en hoe goed hebben we het dan dat we de pakketten gewoon maar bezorgen gaan.
Dan nog even een leuk nieuwtje wat alleen maar in het dorpje Vries in Drenthe gebeurd en nooit bij de pinautomaat hier om de hoek... de pinautomaat aldaar heeft tientallen klanten het vijfvoudige gegeven als wat zij aanvankelijk wilden pinnen. Na enkele uren stond er een rij van tientallen mensen voor de pinautomaat die ook wel even wilden profiteren van deze gulle automaat. Politie moest er aan te pas komen om de Rabobank voor een catastrofe te behoeden. Dat gebeurd hier in het het winkelcentrum nou nooit bij de bankautomaat.
Ik hoop dat u net zo nieuwsgierig bent geworden naar het feit dat de belastingen en premies voor ziektekosten verzekeringen en gas, elektra en water elke jaar zo veel omhoog moeten.
Ik begrijp nu wel waarom al die gouden handdrukken en andere bonus regelingen onverminderd doorgaan.
Het zet je toch weer aan het denken.
Tot schrijfs
zondag 31 januari 2010
maffia bv
Misdaad loont !
Uit eerste voorzichtige ramingen voorspelt het centraal planbureau een economische krimp van 3.5 procent dit jaar in Nederland, de werkloosheid dit jaar zal stijgen naar 8.75 procent.
De prognoses voor 2010 in Europa is niet helemaal somber naar verwachting zal de Europese economie zich stabiliseren. Ook Italië zal een lichte groei of een stabilisatie vertonen in de economie. De wereldwijde economische crisis heeft harder toegeslagen dan voorspeld.
Europa en Nederland kruipen weer een beetje uit het crisisdal vandaan.
De beursen en banken worden langzaam weer wat positiever.
Zoals elk jaar worden door het Centraal Plan Bureau de verschillende economieën in Europa berekent. Ook dit jaar is de Italiaanse maffia financieel doorgelicht. Bij de Italiaanse werkgeversorganisatie Confesercenti is een rapport verschenen met daarin alle nieuwe omzet en winst cijfers van de Italiaanse maffia.
Dit rapport becijfert de gigantische omzetten die de georganiseerde misdaad in Italië elk jaar weer weet te maken. Je zou mogen verwachtten dat ook de crisis in 2009 en 2010 ook bij de maffia toegeslagen is. Niets is minder waar, de omzetten zijn juist weer mega gegroeid bij de gezamenlijke maffia’s. De verschillende maffia groepen zoals, Cosa Nostra, `Ndrangheta, Cammora, Sacra Corona, Unita en Basilicata hebben het beter gedaan dan ooit. Ondanks de crisis of misschien dankzij de crisis hebben de verschillende Italiaanse maffia groepen vijf miljard euro meer verdient dan vorige jaren. De omzet zou zijn gestegen tot 135 miljard euro, als je dit vergelijkt met een autofabriek als Fiat in Italië is de omzet van de maffia drie keer zoveel.
Onder de streep blijft er nog een behoorlijke winst over van deze omzet namelijk 78 miljard euro. Kosten maken de Italiaanse maffia natuurlijk ook en er gaat behoorlijk wat geld in om, neem alleen al de advocaten kosten om de maffioso uit de gevangenis te houden, deze bedraagt 800 miljoen euro. Ook de salarissen van de maffioso zijn niet mis, in totaal werd er voor 1.17 miljard aan lonen uitbetaald.
Waar verdient de maffia dit nu allemaal mee; de drugshandel is altijd nog steeds inkomsten bron nummer één namelijk een slordige 60 miljard euro, mensen en bedrijven afpersen gaat de maffia ook nog steeds erg goed af, afpersing criminaliteit levert een slordige 9 miljard euro op. Daarna komt met 5.8 miljard euro de handel in wapens gevolgd door smokkel met 1.2 miljard euro en mensenhandel haalt net geen miljard maar een 870 miljoen euro.
Niet alleen met illegale praktijken verdienen de Italiaanse boeven hun geld, ook de legale business legt de maffia geen windeieren. Hier gaat op het moment 25 miljard euro in om, dit is onderverdeelt in groente en fruithandel, ook publieke aan en uitbestedingen en de vastgoed sector maakt hier een groot deel vanuit. Nog steeds wordt de omzet hoog gehouden door het verwerken en dumpen van afval, deze milieucriminaliteit levert nog steeds 16 miljard euro op.
De Italiaanse regering heeft een actieplan tegen de Italiaanse maffia goedgekeurd, in een speciale ministerraad is er een tienpuntenplan gepresenteerd, het plan omvat onder meer een speciale wet en de oprichting van een dienst die goederen en gelden in beslag kan nemen en beheren.
Ook heeft de regering Berlusconi een aantal anti-maffia wetten opgesteld. Als je het bovenstaande leest ga je je wel afvragen of Berlusconi zichzelf niet in zijn vingers gaat snijden.
Ondanks de illegaliteit van al deze criminele werkzaamheden moet je toch langzaam gaan afvragen of je de Italiaanse maffia wel moet uitroeien. Als er morgen een einde aan de maffia zou komen, staan er vervolgens heel veel Italianen en misschien wel meer Europeanen zonder werk op straat, vervolgens zou de de hele Europese krimp in de volgende jaren nog groter kunnen worden.
Er zijn nu ook plannen om de maffia voor te stellen om hun vermogens te legaliseren, dit zou in één keer zoveel geld genereren dat veel problemen in Italië opgelost kunnen worden.
Misdaad loont ??... zeg het mij maar.
Tot schrijfs.
donderdag 21 januari 2010
Vergeten
Wij mensen zitten toch raar in elkaar. Neem nou het nieuws in het afgelopen jaar 2009.
Het jaar 2009 was een zeer roerig jaar zowel in het binnen als het buitenland. Op internet was het nieuws over de sneeuw en winter overlast een veel gelezen nieuwsitem, hoe belangrijk kan het nou zijn hoeveel sneeuw er valt in ons landje als je het vergelijkt met het vliegtuig van Turkish airlines wat vlak voor de landingsbaan naar beneden stortte. Het kostte het leven aan negen mensen. Vlucht TK1951 stortte naar beneden op anderhalve kilometer voor de landingsbaan. Negen april 2009 de aardbeving in Italië, de Italiaanse streek de Abruzzen werd in de nacht van vijf op zes april getroffen door een zware aardbeving. Hoofdzakelijk werd de stad L'Aquila getroffen door deze aardbeving. Natuurlijk Haiti is vele malen erger maar we zijn Italië al weer vergeten met zijn 295 doden.
Financieel zijn we ook hard geraakt in 2009. De recessie begon in Amerika, iedereen daar leeft op een credit card en de schulden van de Amerikaanse burgers lopen op tot record hoogte. Het begint al in 2007 als de aandelen koersen flink terug lopen en veel banken lijden grote verliezen. In 2008 merkt ook Nederland dat de crisis flink toeslaat in eigen land met wel het grootste nieuws dat de DSB bank failliet raakt. Hoe kan het dan toch dat we met de feestdagen in Nederland toch weer top verkopen hebben in de winkels. In 2009 is er voor meer dan 65 miljoen aan vuurwerk verkocht in Nederland, meer als in 2008. Vier december staat er in de krant dat er voor drie miljard euro aan Sinterklaas verkopen zijn geweest in de winkels meer dan het jaar daarvoor. Recessie welke recessie ? in 2009 is er drie procent meer geld uitgegeven aan kerstboodschappen 720 miljoen euro om precies te zijn. Mij bevreemd het niet zo dat er zoveel mensen in de schulden zitten en volgens mij kunnen we niet alleen Dirk Scheringa hiervan de schuld geven.
Neem nou de Mexicaanse griep, een ophef werd er over gemaakt iedereen moest gevaccineerd worden anders zou het op een ramp uitdraaien. Ieder jaar gaan er duizenden mensen dood aan de griep. Neerlands bekendste viroloog en adviseur van de regering meneer Osterhaus voorspelde een complete catastrofe, wat niemand wist was dat hij aandelen had in een bedrijf wat onderzoek deed naar het varkensgriep virus. Ik ben benieuwd hoeveel euro meneer Osterhaus naar het noodlijdende Haïti heeft overgemaakt van de miljoenen die hij verdiende aan de Mexicaanse griep.
De rijken rijker en de armen armer, ja zelfs in Nederland. Nadat werd aangekondigd dat wij Nederlanders de broekriem maar moesten aanhalen en dat de zwakkere in de samenleving het met minder moeten gaan doen. Zelfs het kabinet heeft aangekondigd dat er in de politiek twintig procent bezuinigd moet worden. Dit terwijl de Oranjes er weer meer geld hebben bij gekregen. De uitkering van Maxima en Willem stijgt dit jaar met zevenduizend euro naar 248.000 euro en onze eigen Beatrix gaat van 813.000 euro naar 843.000. Beatrix en het Oranje huis vermogen worden geschat op 8 miljard euro. Ik denk dat u net zo nieuwsgierig bent naar het bedrag wat het Oranjehuis naar Haïti stuurt als ik dat ben.
Ik weet het wel regeren is vooruit zien maar laten we al die mensen niet vergeten die het een heel stuk slechter hebben dan wij en waarvoor we hopen dat 2010 meer voorspoed en gezondheid gaat brengen.
tot schrijfs.
maandag 18 januari 2010
Word ik nou oud ?
Toen ik veertien jaar was ging het volgens mij toch echt anders als tegenwoordig. Vandaag de dag vinden we veel dingen maar normaal en nemen we sommige feiten voor lief. Wat is er veranderd, als ik de leerkrachten op de scholen hoor zijn de kinderen vandaag de dag precies hetzelfde als toen, vandaag nog een kort gesprekje daarover met een leraar die ik zelf dertig jaar geleden ook als leraar had. De beste man ging over een jaar met pensioen. Tegenwoordig vind ik dat wij als ouders het onze kinderen veel te makkelijk maken, kinderen kunnen krijgen wat ze willen. Neem nou het feit dat onze bloedjes van kinderen soms met meerdere telefoons rondlopen en beschermd moeten worden tegen providers die automatisch bel tegoed van een telefoon af kunnen halen. Staatsecretaris van Heemskerk moet in de Tweede Kamer gaan praten over het feit dat er bedragen van honderd tot tweehonderdvijftig euro betaald moet worden voor gekochte spelletjes, ringtones en wallpapers. Toen ik veertien was had ik uiteraard geen telefoon en was blij dat ik één euro zakgeld kreeg per week.
Neem nou eens het eten van tegenwoordig, als ik hier thuis met zuurkool of spruitjes aan kom dan is de keuken te klein, hoe ik het in mijn hoofd haal om zuurkool te maken, na een uitleg van mij hoe gezond zure kool is en wat voor enge ziektes je kan voorkomen door een paar keer per week verse groentes te eten wordt ik in mijn eigen keuken uitgelachen en wordt er gevraagd of de frituurpan niet aankan. U begrijpt dan ook dat ik verheugd het nieuws las dat minister Verburg op scholen 'smaaklessen' wil introduceren om op deze manier kinderen meer met gezonder voedsel in aanraking wil brengen. Aangetoond is dat de resultaten op school dus wel degelijk met gezond eten te maken hebben, voedzaam en duurzaam eten leid ook tot minder jeugd criminaliteit. Doen wij als huidige ouders het nu zo slecht dan, ik twijfel eraan. Ik weet wel dat het in de vroegere eeuwen, ware het in mindere mate, ook gewoon dikke kinderen waren.
Toen ik veertien was was ik ook te zwaar, het is volgens mij toch wel redelijk goed gekomen met me, dus voor de dikke kinderen van tegenwoordig zal het ook wel loslopen.
Toen er de laatste weken zoveel sneeuw buiten lag dacht ik echt mijn kinderen zie ik voorlopig niet en die zijn buiten in de sneeuw aan het spelen, niets was minder waar. Gameboys, een laptop, een WII, het mobieltje zijn zaken die veel interessanter en belangrijker zijn. Onderzocht is dat kinderen per dag meer dan anderhalf uur achter een computer zitten, hebben we het nog niet over de rest van de electronica. De negatieve effecten zijn wel dat kinderen minder beweging krijgen, impulsiever zijn en minder geduld kunnen opbrengen en veel gefrusteerder zijn. De meeste ouders, meer dan achtenzeventig procent maken zich hier wel ongerust om, maar doen er niet veel aan.
Toen ik veerti..... sneeuwballen gooien, verstoppertje spelen, balletje trap, jeugdstad in de vakantie, ik had tijd tekort en mijn moeder moest ons naar binnen schoppen.
Toen ik laatst met een jongen van twintig praatte over de in mijn ogen materialistische instelling van veel kinderen en tieners, vroeg hij mij 'dat had jij toch ook toen je mijn leeftijd had' ik antwoorde hem dat ik geen drie mobieltjes had geen WII en laptop en platte televisie van één meter in diameter. De electronica giganten maken onze kinderen gek met de mooiste aanbiedingen, snelle telefoons, MP3, 4 en 5 spelers, interactieve spelcomputers en nog veel meer electronisch geweld. Tieners kunnen gewoon op afbetaling deze spullen kopen, ik blijf daarom ook mijn eigen kinderen voor houden je kan pas iets kopen als je geld in je hand heb.
En ik was nog niet zo heel erg lang geleden, toen ik v..... zo blij met mijn cassetterecorder in mono, met zo'n glimmend schuifkopje eraan, microfoontje eraan, voor de radio en zo nam ik mijn favoriete muziek op om later weer af te kunnen spelen.
Als mijn kinderen dit lezen denk ik dat ze aan twee woorden genoeg hebben "ouwe lul"
Wordt ik dan toch oud ?
Nu eerst mijn dochter achter de computer weg schoppen.
Tot schrijfs.
zondag 17 januari 2010
Loeien
Vanavond werd ik gebeld door een buurvrouw verderop in de straat, zei vroeg mij of ik s'nachts of s'avonds wel eens een raar geluid hoorde. Het zou een soort loeiend geluid moeten zijn, ik dacht nog even 'de buurvrouw draait een beetje door', maar toen ik verder nadacht tijdens het gesprek dacht ik ze wordt niet gek ik heb dat geluid ook wel eens gehoord. Ik betitel het geluid als een soort misthoorn achtig geluid. Het vreemde is dat het geluid er ook is als er helemaal geen mist is. Wij hebben het Noord-Hollands kanaal vlakbij en de Noordzee is ook maar een paar kilometer hemelsbreed, dus mijn theorie van een misthoorn vond ik niet zo raar. De buurvrouw houd er een andere theorie op na, zij denkt namelijk dat het misschien het geluid is van de nood waarschuwing sirene die we allemaal de eerste van de nieuwe maand horen om 12:00 exact.
Waarom zou de gemeente deze sirene laten horen laat in de avond of midden in de nacht?.
Misschien dat er mensen zijn in Alkmaar in de omgeving van Koedijk die dit geluid ook horen en hier een verklaring voor hebben. Waar maakt een mens zich al niet druk om.
Terwijl ik en de buurvrouw ons ongerust maken over een geheimzinnige misthoorn in de omgeving, zijn vandaag in Brussel de eerste Nederlanders geland vanuit Haïti. Samen met een aantal Haitiaanse kinderen zijn deze in veiligheid. Nog steeds worden er meer dan 20 Nederlanders vermist, waar maken wij ons veilig en wel met een misthoorn nou druk om.
We hebben tegenwoordig ook een 'most wanted' lijst in Nederland, ik vraag me dan direct weer af wat moeten we daar mee in ons kikkerlandje. Kan de politie daar deze misdadigers eerder mee opsporen en arresteren, ik betwijfel het. Deze top criminelen zullen wij niet zo snel op straat tegenkomen. En als ze dan in de gevangenis zitten dan zijn er altijd wel weer rechters die ze een weekje op verlof sturen om ze vervolgens nooit meer terug te zien, en zo hun activiteiten in een ander land gewoon door zetten. Ik begin me al wat minder druk te maken over geheimzinnige geluiden in de buurt.
We hebben de ergste sneeuw weer achter de rug en de dooi is ingetreden. De elfstedentocht geloven we ook niet meer in want dan moet het toch wel heel hard gaan vriezen voor zeker twee weken, de voorbereidingen gaan intussen gewoon door want je weet het nooit. Op sommige plaatsen in Nederland is er tien tot vijftien centimeter sneeuw gevallen. Waar maken we ons druk om en waar klagen we nu toch over, in Japan is gewoon twee meter sneeuw gevallen en kunnen de Japanners niet eens naar hun werk. De geheimzinnige geluiden hier in de buurt verdwijnen steeds meer naar de achtergrond.
Gaat u nog geld overmaken naar de geld inzamel actie voor de slachtoffers in Haïti ik hoop het wel want daar kunnen ze het goed gebruiken, wij hebben toch een luxe probleem hier in het rijke westen.
Onlangs hebben de Beckhams een hondje gekocht, omdat David Beckham voor zijn voetbal carrière naar AC Milan in Italië moest en zijn vrouw Victoria met de kinderen in New York verbleven voor Victoria's werk in de Amerikaanse serie Idols moest het hondje maar te logeren bij Gordon Ramsay in Los Angeles, het vliegticket kostte maar liefst tweeduizend euro om de hond van Londen naar Amerika te vliegen, hoe bedoel je luxe probleem ? De Beckhams kunnen beter een substantieel deel van hun miljoenen overmaken naar 555 kunnen ze in Haïti ook iets aan loeiende waarschuwings sirenes gaan doen, doen ze tenminste iets nuttigs met hun geld.
Mijn oproep in het begin van deze log om er achter te komen waar de geheimzinnige geluiden vandaan komen trek ik maar in denk ik.
Ik heb net de buurvrouw gebeld dat we die vreemde loeiende geluiden maar voor lief moeten nemen en ons beter druk kunnen maken over hele andere dingen die er in onze wereld gebeuren. Laten we wat zorgzamer zijn voor elkaar, minder klagen en ons minder druk maken over onze luxe problemen.
Blijf je verwonderen over loeiende geluiden dat zet je aan het denken namelijk.
Tot schrijfs.
zaterdag 16 januari 2010
eerste blog
Zo dan, eerste bericht op mijn nieuwe blog. In het kader van 'wie schrijft die blijft' ga ik proberen om elke dag hier op mijn eigen blog wat zinnigs te schrijven. Na mijn tweede recensie die ik heb geschreven voor Literairnederland.nl, en voor mijzelf al meerdere verhalen probeer te schrijven, hoop ik via dit blog mijn schrijf ervaringen te verbeteren. Aangezien iets goeds en moois schrijven best wel moeilijk is, ga ik hier proberen mijn ervaring groter te maken. Ik weet nog niet in wat voor vorm ik hier teksten wil neer zetten, of het een dagboek achtig iets wordt of meer in de trant van kleine verhalen schrijven. Eigenlijk ga ik er maar gewoon mee beginnen en zie ik wel waar het op uit gaat draaien. Mocht er mensen zijn die tips en opbouwende kritiek kunnen geven en mij wat kunnen leren en een positieve bijdrage kunnen leveren voor wat betreft 'schrijven' hou ik me aanbevolen.
Zoals ik hierboven beschreven heb is mijn recensie van het luisterboek
dansen op spijkers te lezen op www.literairnederland.nl, een andere recensie van mij betreft een kinderboek wat ik ooit geschreven heb voor het programma iets met boeken, dit is te lezen op onderstaande web adres:
Het betreft een recensie voor een kinderboek genaamd Donkerslag van Trude de jong.
Ik wil graag meer recensies schrijven en mezelf hier ook in verbeteren. Alles bij elkaar kost het wel veel tijd allemaal en die heb ik eigenlijk nooit genoeg maar daar zullen mensen met mijn ambities ook wel last van hebben. Voor het schrijven van recensies moet je ook weer een boek lezen of CD beluisteren. Hierbij lees ik ook erg graag voor de ontspanning en mag ik ook graag een goede film kijken. Nu ga ik wat dingen voorbereiden voor een andere bezigheid die ik erg graag doe en dat is koken. Vanavond wordt het nasi met kipsate en Sajoer boontjes.
Tot schrijfs.
Abonneren op:
Posts (Atom)
